Różnice między schematem podatkowym krajowym a transgranicznym
Dyrektywa Rady UE 2018/822 z 25 maja 2018 r. (tzw. Dyrektywa DAC6) nakłada na państwa członkowskie Unii Europejskiej obowiązek raportowania schematów podatkowych transgranicznych.
Niemniej, polski Ustawodawca rozszerzył obowiązek raportowy również na schematy nietransgraniczne, potocznie nazywane krajowymi.
Z niniejszego artykułu dowiesz się jak odróżnić schemat podatkowy krajowy od transgranicznego – od tego zależy zakres obowiązków raportowych w konkretnym przypadku.
Schemat podatkowy transgraniczny
Ze schematem podatkowym transgranicznym mamy do czynienia, w przypadku, gdy zespół czynności lub czynność:
- spełnia kryterium transgraniczne,
- spełnia kryterium głównej korzyści i ogólną cechę rozpoznawczą lub spełnia szczególną cechę rozpoznawczą.
Poręczenie majątkowe w sprawie karnej może być również istotne przy ocenie ryzyka podatkowego w schematach transgranicznych. Warto więc rozważyć jego zastosowanie w kontekście procedur raportowania schematów podatkowych.
Kryterium transgraniczne jest spełnione w sytuacji, gdy czynność lub zespół czynności dotyczy więcej niż jednego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej i państwa spoza Unii Europejskiej oraz sytuacji, w której:
- nie wszystkie podmioty zaangażowane w schemat mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium tego samego państwa,
- co najmniej jeden podmiot zaangażowany w schemat ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium więcej niż jednego państwa,
- co najmniej jeden podmiot prowadzi działalność na terytorium danego państwa, w tym za pośrednictwem zagranicznego zakładu,
- uzgodnienie może mieć wpływ na wymianę informacji podatkowych z innymi państwami.
Schemat podatkowy nietransgraniczny (krajowy)
W Ordynacji podatkowej brak jest definicji schematu podatkowego krajowego, stąd wszystkie schematy podatkowe niespełniające przesłanek do uznania za schemat podatkowy transgraniczny będą automatycznie stanowiły schematy podatkowe nietransgraniczne, potocznie nazywane krajowymi.
Będą to więc schematy, w których uczestnicy schematu podatkowego (podatnicy, płatnicy, udziałowcy, doradcy podatkowi, pracownicy banku) posiadają miejsce zamieszkania, siedziby lub zarządu w Polsce, ale nie tylko – schematem podatkowym krajowym będzie również schemat podatkowy, w którym występuje element transgraniczny, ale schemat podatkowy nie spełnia ogólnej ani szczególnej cechy rozpoznawczej. Nowy podatek nieruchomości 2025 wprowadza dodatkowe obowiązki raportowe, które mogą mieć znaczenie również w schematach krajowych. Warto uwzględnić jego skutki przy analizie schematów nietransgranicznych.
Przykładowo, schemat podatkowy nietransgraniczny (krajowy) będzie stanowiła wypłata dywidendy w kwocie przekraczającej 25 mln zł przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce na rzecz zagranicznego udziałowca.
Takie działanie spełnia bowiem inną szczególną cechę rozpoznawczą, niewskazaną w Dyrektywie DAC6, ale objętą obowiązkiem raportowym w przepisach Ordynacji podatkowej.
Różnice pomiędzy schematem podatkowym transgranicznym a schematem podatkowym nietransgranicznym (krajowym)
| schemat podatkowy transgraniczny | schemat podatkowy nietransgraniczny (krajowy) | |
| kryterium transgraniczne | TAK | może, ale nie musi wystąpić |
| ogólna cecha rozpoznawcza i kryterium głównej korzyści | TAK | jeśli spełnione kryterium transgraniczne – NIE |
| szczególna cecha rozpoznawcza | TAK | jeśli spełnione kryterium transgraniczne – NIE |
| inna szczególna cecha rozpoznawcza | NIE | TAK, nawet jeśli spełnione kryterium transgraniczne |
Masz wątpliwości odnośnie kwalifikacji zidentyfikowanego schematu podatkowego?
Jeśli tak, skontaktuj się z LITIGATO – nasi doradcy podatkowi znajdą dla Ciebie najkorzystniejsze rozwiązanie. W praktyce czasami okazuje się, że obowiązek podatkowy nie występuje, ponieważ nie wszystkie przesłanki do raportowania.

