Organy nie mają prawa żądać zwrotu dofinansowań covidowych na tych samych pracowników
Przedsiębiorcy, którzy skorzystali z dwóch dofinansowań covidowych w postaci zwolnienia z obowiązku opłacania składek ZUS, a następnie z dofinansowania wynagrodzeń pracowników są aktualnie nękani decyzjami zwrotowymi wydawanymi przez wojewódzkie urzędy pracy. Coraz częściej jednak sądy administracyjne, a nawet samorządowe kolegia odwoławcze rozstrzygają na korzyść przedsiębiorców – z przepisów nie wynika bowiem zakaz łączenia.
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
Organy administracji, powołując się na stanowisko dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – Ministra Rodziny i Polityki Społecznej, twierdzą, że w zakresie podwójnego dofinansowania składek ZUS, zgodnie z art. 15gg ust. 7 ustawy covidowej, jeden podmiot może otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeżeli nie uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy. Zdaniem organów nie ma możliwości łączenia instrumentów pomocowych z art. 15g i art. 15gg i art. 31zy i 31zo ustawy covidowej, gdyż instrumenty te mają charakter konkurencyjny i to po stronie przedsiębiorcy leży wybór jednego, najkorzystniejszego dla siebie rozwiązania. Powyższego ograniczenia w możliwości przyznania wsparcia dla przedsiębiorcy organy upatrują w art. 15g ust. 18, art. 15ga ust. 3 pkt 3, art. 15gg ust. 7 czy art. 15zzb ust. 12. Ustawy o COVID-19. Co więcej, organy uznają, że dofinansowania covidove można otrzymać maksymalnie na 3 miesiące, a termin ten jest wspólny dla wszystkich świadczeń.
Przepisy ustawy covidowej
Z żadnego przepisu ustawy covidowej nie wynika jednak, aby przyznanie pomocy na podstawie jednego przepisu tej ustawy eliminowało możliwość uzyskania dofinansowania na podstawie innej regulacji tego aktu, oczywiście w przypadku spełnienia wskazanych w przepisach warunków przyznawania takiej pomocy. Co więcej, dla każdego z rodzajów świadczeń przepisy ustawy covidowej wskazują odrębny termin, na który świadczenie może zostać udzielone i nie ma mowy o terminie 3 miesięcy, jak wspólnym „limicie” dla wszystkich świadczeń.
Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego
Powyższe potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, z którego wynika, iż w przypadku złożenia wniosków o przyznanie pomocy na podstawie różnych przepisów ustawy covidowej, pomoc w postaci dofinansowania wynagrodzenia za pracę oraz należności składkowych od tego wynagrodzenia – przysługuje w stosunku do wynagrodzeń tych samych pracowników na podstawie poszczególnych wskazanych podstaw prawnych, zatem za więcej niż jeden okres trzymiesięczny (por. przykładowo wyrok NSA z 27 kwietnia 2022 r., I GSK 251/22). Żaden z przepisów ustawy o COVID-19 nie wskazuje, że przyznanie pomocy na podstawie art. 15g lub art. 15gg wyklucza przyznanie pomocy na podstawie art. 31zy lub 31zo ustawy covidowej, nawet w stosunku do tych samych pracowników (np. wyroki NSA z 2 marca 2022 r., I GSK 21/22, I GSK 19/22, z 27 kwietnia 2022 r., I GSK 284/22).
Podsumowując, przedsiębiorcy, którzy w zaufaniu do działania państwa otrzymają decyzję wojewódzkiego urzędu pracy zobowiązującą do zwrotu wsparcia covidowego powinni rozważyć złożenie odwołania, gdyż zdarzają się uchylenia decyzji zwrotowych już przez samorządowe kolegium odwoławcze, a szanse na uwzględnienie skargi przez sąd administracyjny są jeszcze wyższe.